Rozdział 2

Miłego czytania :3

------------------

Była około 22:00, kiedy pożegnałyśmy naszych gości. Natalka najwyraźniej była bardzo śpiąca , bo usnęła na kanapie. Ja jednak przebrałam się w pidżamę 

i poszłam , do mojego pokoju.

***

Wstałam z niewygodnego miejsca spania i skierowałam się do " królestwa ", wyjęłam z szafy ciuchy. 

Pomaszerowałam do łazienki , gdzie wykąpałam się, umyłam i wysuszyłam włosy . Wykonałam również inne poranne czynności. Ubrana , uczesana i lekko pomalowana , podreptałam do pokoju Marioli. Była 7:54 , mam nadzieję , że kochana się nie wścieknie , ale przecież sama tak wcześnie wstaje. Weszłam do jej pokoju.

- Mariola , śpisz ?

- Nie a co ?

- Umówiłyśmy się z chłopakami , obiecałyśmy im że przyjdziemy na próbę , pamiętasz ?

- Kurde! Kompletnie zapomniałam - zerwała się szybko z łóżka i wyjęła z szafy ubrania.

Przyznam wyglądała ślicznie. 

- Jest 8:00 , o której mają próbę ? - spytała zmęczona Mariolcia. 

- Nie wiem , spytam się wujka. 

Obie zeszłyśmy na dół , na stole leżało już nasze śniadanko. 

 - Wujek , o której chłopcy mają próbę ? - spytałam . 

- O 8 : 30 , a coś się stało ? - wujek najwyraźniej wychodził już do swojej pracy

- Nic , tak tylko pytam - uśmiechnęłam się na myśl , że za nie całe 30 minut spotkam cało piątkę moich i przyjaciółki idoli. 

***

Wujek Natalki wyszedł od razu po krótkim dialogu. My wyszłyśmy jakieś 5 minut później.

- Wiesz gdzie jest studio ? - spytałam zaciekawiona

- Tak , ale nigdy nie byłam w środku - odpowiedziała zniecierpliwiona Natusia.

Szłyśmy jakieś 10 minut, po czym weszłyśmy do dużego budynku.

- Jaki to będzie pokój ?  - spytałam.

- Nie wiem...

Na nasze szczęście spotkałyśmy Harry'ego.
- Cześć Harry! - przytuliłyśmy go.
- Cześć, myślałem, że już nie przyjdziecie...chodźcie ! - pociągnął nas za ręce i zaprowadził do naprawdę dużego studia.
- Łał - to jedyne co udało mi się z siebie wydusić.

***
Pomieszczenie było naprawdę duże. Rozglądałam się po pokoju sama nie wiedząc czego szukam. Moje zamyślenia przerwały głośne śmiechy i rozmowy chłopców. Z zaciekawieniem odwróciłam się w stronę głosów. Moim oczom ukazała się reszta chłopców z 1D. 
- Hej dziewczyny - Zayn nie krył swojego zadowolenia i szybko nas przytulił.
- Cześć - powiedziałyśmy razem.
- Hej Liam - powiedziałam i pocałowałam go delikatnie w policzek.
- No hej - uśmiechnął się lekko - dziewczyny jak wiecie to jest Niall - wskazał na blondyna o ślicznych niebieskich oczach - a to Louis - wskazał, tym razem, na bruneta w czerwonych spodniach.
- Właśnie....chłopaki - Harry uśmiechnął się ukazując swoje dołeczki - to jest Natalia i Mariola - przedstawił nas sobie i zasiadł na dość wysokim krześle - zaczynamy próbę czy nie? 
- Jasne - powiedział Zayn. 
Reszta zespołu wykonała poprzednią czynność i zabrzmiały pierwsze takty piosenki Happily. Cicho podśpiewywałam sobie piosenkę i ruszałam nogą w rytm melodii.
- Na żywo to brzmi lepiej niż z telefonu - zaśmiała się cicho Mariola.
- Sądzę że masz racje - powiedziałam ledwo słyszalnie, gdyż za bardzo skupiłam się na muzyce.
Próba wyszła im wspaniale, naprawdę mi się podobała.
- Idziecie z nami na lody? - zapytał Liam z nadzieją, że się zgodzimy.
- W sumie...czemu nie - uśmiechnęła się lekko Mariola.
- W takim razie czas w drogę - zaśmiał się Harry.
Weszliśmy do dość wielkiego pomieszczenia i zajęliśmy miejsce.
- Co państwo zamówią? - spytała kelnerka z notatnikiem w ręku.

- Ja po proszę lód czekoladowy - uśmiechnął się do niej Liam.

- Ja tak samo - powiedział Zayn.

- Ja śmietankowy - zaśmiał się Louis.

- Również - powiedziała Mariola.

- Ja truskawkowy - powiedziałam cicho.

- Ja tak samo jak koleżanka - uśmiechnął się delikatnie Hazz. - a ty Niall co chcesz?

- Wszystkie trzy - powiedział poważnie blondyn.

Czekaliśmy dłuższą chwilę na zamówienie, ale nie zwracaliśmy uwagi na czas, gdyż pochłonęła nas rozmowa.

- Jutro idziemy na imprezę, może poszłybyście z nami? - spytał uspokojony już Zayn.

- Sądzę że mogłybyśmy - uśmiechnęłam się lekko, po czym wzięłam się za przyniesionego już loda. 

Po paru minutach wyszliśmy już z pomieszczenia.

- Dacie nam numer telefonu? Omówilibyśmy szczegóły jutrzejszej imprezy - powiedział Harry.

- Nie widzę w tym problemu - powiedziała Mariola, po czym podała ciąg cyfr. - to do zobaczenia - uśmiechnęła się przyjaźnie i pomachała na pożegnanie. - polubiłam ich - zaśmiała się.

- Mają wspaniały charakter....

Doszłyśmy do domu i szybko zdjęłyśmy buty. 

- Nie wiem jak ty, ale ja idę się położyć - odparła zmęczona Mariola.

- W sumie też jestem zmęczona.

- To do zobaczenia kochana - cmoknęła mnie w policzek i weszła do swojego pokoju.

- Tak pa - powiedziałam, po czym weszłam do mojego " królestwa" i opadłam zmęczona na łóżko. Nie wiedząc kiedy, zasnęłam.